پنج شنبه 87/3/23  ساعت 12:48 عصر

رجعت در اندیشه شیعى

رجعت در اندیشه شیعى

رجـعـت یـکى از مسائل پیچیده مربوط به دوران ظهور حضرت مهدى (عج ) است ,بر اساس این عـقـیـده گروهى از مومنین به این جهان بازمى گردند تا ظهور دولت حق را مشاهده کنند و از شـکـوفـایـى آن لذت ببرند, و نیز گروهى از منافقین بازگردانده مى شوند تا کیفر دنیوى اعمال ناشایست خویش را بچشند.
رجعت یکى از عقاید ویژه مذهب تشیع است که از دیرباز, شیعه امامیه بر آن بوده اند و بدان معروف گـشـتـه انـد و بـه واسطه اعتقاد به آن مورد طعن دشمنان قرارگرفته اند, بحثها و گفتگوهاى فراوانى در این باره میان بزرگان شیعه و مخالفین آنهارخ داده که تاریخ آن را ثبت و ضبط نموده است ((1)) . در این زمینه روایات بسیارى از خاندان نبوت به دست ما رسیده است .
طبق گفته علامه مجلسى نـزدیـک بـه دویـسـت روایـت در این باب وجود دارد, وى بیشتر آنها رادر کتاب بحارالانوار باب رجعت گرد آورده است ((2)) . در قرآن مواردى وجود دارد که امکان رجعت را در این امت به ثبوت مى رساند.

براساس قرآن کریم گروههایى با افرادى پس از مرگ زنده شده و تا مدتى به حیات مجدد خود ادامه داده اند.
البته اغلب این شواهد صرفا امکان قضیه را مى رساند, ولى دو مورد در قرآن کریم صراحتارجعت اشاره دارد: در سوره نمل مى خوانیم : ویوم نحشر من کل امه فوجا ممن یکذب بیاتنا (النمل , 27 : 83).
روزى خواهد آمد که از هر گروهى دسته اى را برمى انگیزیم , از کسانى که آیات ما رامورد تکذیب قرار مى دهند.
ایـن آیه صراحت دارد که دسته هایى از ستمکاران برانگیخته مى شوند, نه همه آنها,و منظور از آن برانگیخته شدن در روز قیامت نیست , چون حشر قیامت , رستاخیزى همگانى است : وحشرناهم فلم نغادر منهم احدا (الکهف , 18 : 47) آنها را برانگیختیم , هیچ کس را فروگذار ننمودیم و نیز در قرآن کریم آمده است : وکل اتوه داخرین همه نزد او آیند, در حالى که خوار و زبونند.
و همچنین آیه ربنا امتنا اثنتین و احییتنا اثنتین دلالت بر رجعت دارد, زیرا از دومرگ و دو زنده شدن خبر مى دهد, میراندن نخست , پس از حیات نخست , ومیراندن دوم , پس از حیات در رجعت .

پنج شنبه 87/3/23  ساعت 9:19 صبح

آنگاه که حقیقتی روشن می شود

پنج شنبه 87/3/23  ساعت 9:15 صبح

خدا دوست کسى است که دوستش بدارد

سه شنبه 87/3/21  ساعت 1:52 عصر

بندرعباس

تاریخچه شهر بندر عباس

تا قبل از قرن چهارم هجری در حوالی بندرعباس فعلی، بندر و روستای کوچکی به نام «سورو» وجود داشت که جغرافیا نویسان قرن چهارم هجری قمری از آن نام برده‌اند. برخی معتقدند «شهرو» که اصطخری به عنوان «دهی کوچک بر کنار دریا» از آن نام برده، همان بندر «سورو» است. این بندر در سال نهصد و بیست و چهار هجری قمری «بندر جرون» خوانده می‌شد و دهکده‌ای کوچک بود و در روبه‌روی سواحل شمالی جزیره پراهمیت «هورموز» آن روزگار،‌ قرار داشت. در سال هزار و پانصد و چهارده، پرتغالی‌ها این دهکده کوچک را برای پیاده ‌شدن و بارگیری اجناس از خشکی انتخاب کردند. به دلیل خرچنگ زیادی که در ساحل این بندر وجود داشت، نام آن را «بندر کامارااو» یا «کامبارائو»، یعنی بندر خرچنگ گذاشتند. نام متداول بعدی؛ یعنی «گمبرون» یا «گامبرون» به احتمال زیاد از لغت پرتغالی «گامارائو» اقتباس شده است. در سال هزار و ششصد و بیست و دو میلادی شاه عباس توانست با کمک انگلیسی‌ها دست پرتغالی‌ها را از این بندر کوتاه کند. به افتخار این پیروزی «بندر گمبرون» به «بندرعباس» تغییر نام داد. تا قبل از سال هزار و ششصد و پنجاه میلادی (هزار و هفتاد هجری قمری) بندرعباس حصار نداشت؛ ولی از این زمان دور شهر را محصور کردند و بر امنیت آن افزوده شد. انگلیسی‌ها و هلندی‌ها در بندرعباس تجارتخانه،‌ و در کنار دریا عمارت زیبایی بنا کردند. در این بندر لنگرگاه مناسبی وجود داشت؛ لذا اکثر کشتی‌های بزرگی که از هند برای ایران و عثمانی و سایر نقاط کالا حمل می‌کردند،‌ در این بندر لنگر می‌انداختند. هلندی‌ها در سال هزار و صد و ده هجری قمری (هزار و ششصد و نود و هشت میلادی) با کسب اجازه از دولت ایران، شهر تازه‌ای با بافت و معماری ویژه، در وسط شهر بندرعباس بنا نمودند. (عمارت کلاه‌فرهنگی در همین ایام بنا شده است.) بافت و شکل ظاهری شهر جدید تا سال 1135 هجری قمری دوام یافت. در نیمه نخست قرن هفدهم، نمایندگان کمپانی هند شرقی سعی کردند بندرعباس را به پایگاه اصلی خود در خلیج‌فارس تبدیل کنند؛ به همین لحاظ، مرکز کمپانی هند شرقی در بندرعباس مستقر گردید. ناوهای نظامی کمپانی هند شرقی نیز در آب‌های نزدیک بندرعباس پهلو گرفتند. این شرکت در سال هزار و هفتصد و پنجاه و نه به علت متشنج‌ شدن اوضاع و بمباران تأسیسات تجاری انگلیسی‌ها در بندرعباس،  مرکز تجارت خود را از این بندر به بندر بصره منتقل نمود. این امر بیش از پیش، شرایط انحطاط بندرعباس را فراهم کرد. بعد از ظهور نادرشاه، بندر بوشهر مقر ناوگان ایران شد و بندرعباس و توابع آن طبق قرارداد، به سلطان مسقط به اجاره واگذار شد. درپی شورش سال 1868 میلادی در مسقط، این امتیاز لغو شد و شهر بندرعباس و توابع آن دوباره به تصرف کامل دولت ایران درآمد. پس از پیروزی نهضت مشروطیت و تصویب قانون ایالات و ولایات، بندرعباس و توابع آن جزء محدوده ایالت فارس قرار گرفت و سپس در محدوده اختیارات حاکم کرمان درآمد. در تقسیمات فعلی کشوری شهر بندرعباس مرکز استان هرمزگان است. این شهر یکی از مهم‌ترین مراکز استراتژیکی و تجاری ایران در جوار خلیج فارس و دریای عمان است. بارانداز شهید رجایی، اسکله عظیمی است که بخش وسیعی از مبادله کالاهای تجاری بین ایران و دیگر کشورها از طریق آن صورت می‌گیرد. بندرعباس از طریق راه‌های دریایی، راه‌آهن، جاده‌های ترانزیتی درجه یک و از طریق هوا به کلیه مناطق داخلی و دیگر کشورهای جهان مرتبط است.

مراکز تاریخی و باستانی

عمارت کلاه ‌فرنگی

بنای این عمارت به دوران صفویه تعلق دارد و سابقاً اداره گمرک بندر عباس در آن قرار داشت. این عمارت در مجاورت اسکله قدیمی بندر عباس در بلوار طالقانی قرار دارد از آنجا که این عمارت از معماری اروپایی آن دوره تأثیر گرفته، مثل تعداد زیادی از عمارات دوره قاجاریه به عمارت کلاه‌فرنگی معروف شده است.

قلعه خمیر

این قلعه در نزدیکی بندر خمیر قرار دارد از این قلعه امروزه به جز بقایای دو سر در شمالی و جنوبی و برج شرقی نیمه ویران آن اثری بر جای نمانده است سر در شمالی قلعه که اکنون در کنار کوچه تنگی متصل به شهر خمیر جای دارد، به صورت شکوهمندی از سنگ و گچ و به سبک قلعه‌های اروپایی ساخته شده است در چهار گوشه قلعه چهار برج مدور بنا شده  و بین هر دو برج یک برج کوتاه نیز ساخته شده است در جنوب غربی قلعه، عمارت دوطبقه‌ای وجود دارد در وسط قلعه آب‌انباری ساخته شده که باقی مانده است.

قلعه لافت

در انتهای تپه ای که روستای لافت در کنار آن قرار دارد، قلعه مخروبه‌ای وجود دارد که اهالی محل به آن قلعه نادری می‌گویند. این قلعه، نقشه مربع شکل دارد و آثار چهار برج در آن دیده می‌شود. در ورودی قلعه رو به جنوب باز می‌شده است. این قلعه در جنوب روستای لافت قرار دارد .

قلعه هرمز

قلعه هرمز در ضلع شمالی جزیره هرمز و در ساحل دریا قرار دارد، قلعه هرمز مهم‌ترین  قلعه باقی مانده از روزگار تسلط پرتغالی‌ها بر سواحل و جزایر خلیج‌فارس است. این قلعه به فرمان «آلفونسو آلبوکرک» دریانورد پرتغالی در سال هزار و پانصد و هفت میلادی، در محلی موسوم به «مورنا» احداث شد. قلعه به شکل چند ضلعی نامنظم است. ساختمان آن بسیار محکم است و دیوارهایی به قطر سه و نیم متر با چند برج به ارتفاع دوازده متر دارد. تأسیسات قلعه شامل انبارهای تسلیحات، آب‌انبار و اتاق‌هایی با سقف هلالی است. در زمان شاه ‌عباس که به استعمار پرتغالی‌ها در ایران خاتمه داده شد، این قلعه به دست  یکی از سرداران بنام شاه عباس به نام امام قلی خان بدست ایرانی ها آزاد گردید.

محله باستانی سورو

محله سورو، در غرب شهر بندرعباس قرار دارد. از این محله سکه‌های متعدد مربوط به دوران مختلف، بویژه دوران ساسانی، صفوی و قاجار به دست آمده است که اکنون در موزه بندر عباس نگه‌داری  می‌شود. از سکه‌های مکشوفه چنین برمی‌آید که ملوک هرمز صاحب ضرابخانه بوده‌اند و به غیر ازمسکوکات مس و نقره، مسکوکات طلا هم ضرب می‌کرده‌اند. در سال 1925، تعداد شصت و چهار سکه طلا ضرب ملوک هرمز و جرون در قریه گودو کشف شده است.

حمام گله‌داری

تنها حمام تاریخی در بندرعباس، حمام گله‌داری است که در محله اوزی‌ها قرار دارد. این بنا که احتمالاً به دوره صفوی مربوط است، در دوره قاجار به وسیله حاج شیخ احمد گله‌داری به مسجد گله‌داری وقف شده است. بنای حمام به شکل مستطیل و سقف آن شامل چند گنبد کوچک و بزرگ است .

معبد هندوها

ساختمان این معبد، در سال هزار و سیصد و ده هجری قمری، در زمان حکومت محمد حسن‌خان سعد‌الملک احداث شده است. اساس ساختمان این معبد عبارت است از یک اتاق چهارگوش میانی که بر روی آن گنبدی قرار گرفته است. سبک معماری این گنبد را مقرنس‌های پیرامونی آن نه ‌تنها از دیگر گنبدهای موجود در سواحل خیلج‌فارس، بلکه از گنبد های سراسر ایران متفاوت می‌سازد. طرح این بنا کاملاً از معماری معابد هندی متإثر است. این معبد از جمله نشانه‌های معدود تاریخی بندرعباس است که توجه هر تازه ‌واردی را به خود جلب می‌کند و امروزه در کنار یکی از خیابان‌های اصلی شهر قرار گرفته است.

جاذبه های طبیعی

کوه فارغان هماک

کوه فارغان هماک در 78 کیلومتری شمال شهرستان بندرعباس قرار گرفته است و از نظر ارتفاع نیز ارتفاعی برابر با سه هزار و دویست و شصت و هفت متر  را دارا می باشد و همچنین دارای وسعتی معادل 1100 کیلومتر مربع می باشد.

کوه گنو

این کوه که به کوه گنو مشهور شده است با 2347 متر ارتفاع در بیست و نه کیلومتری شمال غربی بندر عباس بین دهستان های فین سیاهو و ایسین واقع شده است این کوه در مقایسه با آب و هوای گرم بندرعباس آب و هوای نسبتا معتدل تری دارد و به همین مناسبت نیز دارای اهمیت زیست محیطی و تفریگاهی بسیار عالی می باشد .

سه شنبه 87/3/21  ساعت 1:45 عصر

جاذبه های خوزستان

جاذبه های خوزستان

پارسال همین ایام یه یادداشت در مورد جاذبه های گردشگری خوزستان نوشته بودم برای کسانی که میخوان نوروز به خوزستان سفر کنن. امسال هم با توجه به این که وبلاگ قبلیم در دسترس نیست، همون رو دوباره می نویسم :

. در کل بهترین موقع برای دیدن خوزستان همین تعطیلات عیده. هوای خوزستان در ایام عید خیلی لطیف و بهاریه و فقط هم توی فروردین ماه اینجوریه. اگه بارون خوب باریده باشه، همه جا سبز میشه و تقریبا فاصله بین همه شهرها تبدیل به باغ و بستان میشه. در ضمن به علت اومدن مهمون های نوروزی ،‌حال و هوای جالبی پیدا میکنه. مردم خوزستان خیلی مهمون نواز هستن و مثل ... ها ( حالا نمیگم کجا که دلخوری پیش نیاد) همش دنبال این نیستن که مسافرها رو تیغ بزنن. از نظر جاهای دیدنی و آثار باستانی هم فقط اصفهان و شیراز میتونن باهاش رقابت کنن. تازه اونها فقط یه شهر تاریخی هستن ولی خوزستان یه استانه که در اکثر شهر ها و دهاتش نقاط دیدنی و باستانی خیلی زیادی هست. در ایام عید معمولا شهرداری ها خیلی فعال میشن و همه هتل ها و مسافرخونه ها و مدرسه ها رو برای پذیرائی بسیج می کنن. البته اکثر جاها تا حالا رزرو شده ولی تو همه شهرهای خوزستان، تعداد زیادی هم کمپ نوروزی برپا میشه که رایگان در اختیار مسافرین نوروزی قرار میگیره. برای سفر به خوزستان هم اتوبوس هست ، هم هواپیما و هم قطار. البته با هواپیما فقط میتونید به شهرهای اهواز ، آبادان و دزفول برید و با قطار هم به شهر های اهواز ، اندیمشک ، شوش ،‌هفت تپه و خرمشهر. پیشنهاد من اینه که اگه سفرتون مثلا 10 روزه است ، اینجوری تقسیمش کنید: سه روز اهواز ، دو روز شوشتر ، دو روز دزفول ، یک روز آبادان و خرمشهر ( این دو شهر به هم چسبیده هستن)، یه روز شوش و چغازنبیل ، یه روز مسجد سلیمان. معمولا سفر به خوزستان از اهواز شروع میشه. جاهای دیدنی اهواز اینها هستن: بقعه علی ابن مهزیار. پارک لاله ، پارک جزیره ، پارک ساحلی کیان پارس ، پارک و باغ وحش ساحلی ( زیر پل پنجم). پارک ساحلی شقایق( قوری)،‌ پارک جنگلی گمبوعه ، بازار سرپوشیده امام خمینی ، بلوار ساحلی. پل سفید. برای قایق سواری میتونید به پارک ساحلی کیان پارس یا زیر پل سفید یا پارک شقایق برید. رستوران های خوب اهواز هم تو منطقه کیان پارس هستن. نقاط دیدنی کل استان هم اینها هستن: قشنگ ترین جا به نظر من آبشارهای شوشتره. حتما باید ببینیدشون. قلعه سلاس هم جالبه. امام زاده عبدالله ، بند میزان، مسجد جامع شوشتر،‌ بازار قدیمی و باغ های اطراف شوشتر خیلی دیدنی هستن. کلا شهرهای شوشتر و دزفول همه جاشون دیدنه. کافیه برید تو محله های قدیمی و توی کوچه ها قدم بزنید. دزفول هم تا جائی که یادمه اینها رو داره: پل قدیم ، بقعه سبز قبا ، سد زیبای دز ، سد تنظیمی علی کله ( حتما ببینید ) . آرامگاه یعقوب لیث ، بازار سنتی که خیلی قشنگه ، امام زاده رود بند ، امام زاده محمد ابن جعفر ،مجتمع فرهنگی دزفول ( اگه هنوز فعال باشه) و باغ های مرکبات خیلی قشنگش. شوش هم که مشخصه ، شهر باستانی آپادانا و موزه اون و آرامگاه دانیال نبی. در فاصله 20-30 کیلومتری شوش هم زیگورات قدیمی چغازنبیل رو حتما ببینید. آبادان و خرمشهر بیشتر به خاطر مناطق جنگی شون معروفن که دیدن اونها هم جالبه . البته می تونید مرز عراق رو هم ببینید. دیدن آتیش های چاه های نفت هم خیلی جالبه ( اگه رفتین حتما قلیه ماهی بخورین و حالشو ببرین). علاوه بر اینها جاهای دیدنی زیادی هم هست که من خودم هنوز ندیدم. معمولا یه سری جزوه راهنما موقع ورود به شهر به مهمان های نوروزی داده میشه که کم و بیش به درد بخوره. آهان اگه میخواهید خلیج فارس رو ببینید، یه دوساعتی تا بندر ماهشهر باید برید.
یه توضیحی هم راجع به غذاهای خوزستان بدم. غذاهای خوزستان معمولا ادویه زیادی دارن و البته اکثرشون خوشمزه هستن. مثلا ماهی رو خیلی بهتر از تهرانی ها درست می کنن. اگه خوزستان رفتین حتما ماهی بخورید ( به خصوص ماهی زبیدی ) میگو هم همینطور. حتما صبح ها حلیم خوزستان رو امتحان کنید تا بفهمید حلیم یعنی چی. شوشتر یه آشی داره به نام قل قل که معمولا صبحانه می خورن و خیلی خوش مزه است. دزفول هم که شیر برنج و سر شیرش معروفه. کلوچه هم چند کیلوئی بخرید و با خودتون بیارید. اصلا با کلوچه های بی مزه شمال قابل مقایسه نیست. دیگه این که حتما سمبوسه بخورید تا بفهمید توی تهران بجای سمبوسه چی به خوردتون میدن. حلوا کنجد و شیره خرما ( سیلون )‌ هم خیلی خوشمزه هستند . حتما حتما پرتقال دزفول رو هم امتحان کنید. در فصل بهار ماست میش هم تو دزفول زیاده که خیلی خوشمزه است. همچنین ماست بهبهان( که تو اهواز هم گیر میاد). حلوا ارده هم هست. خرما هم که بجای خود.
سوغاتی های خوزستان اینها هستن: خوراکی هائی که بالا گفتم ، صنایع دستی دزفول ( مخصوصا کارهای چوبی و خراطی ها) . انواع محصولات نمدی. جانماز ها و ملافه های دست بافت شوشتر ، جارودستی های بافته شده از برگ نخل، سدر ، گلیم های شوشتر ، چفیه و دشداشه عربی و چیزهای دیگه ای که یادم نیست
اینجا هم چند لینک جالب از خوزستان می ذارم که اکثرشون از سایت استانداری خوزستانه که تازه افتتاح شده.

معبد ایلامی چغازنبیل بر روی تپه ای خاکی و در ساحل رودخانه دز از شعب رود کارون در استان خوزستان واقع شده است . این معبد توسط اونتاشگال پادشاه ایلامی ها در سال 1250 قبل از میلاد ساخته شده و آن را به خدای اینشوشینک اختصاص داده است .بنای معبد چند طبقه و ارتفاع آن حدود 25 متر است . این بنا از خشت خام ساخته شده است و روکشی از آجر دارد . در اطراف معبد تعدادی لوح گلی و جندین مجسمه از انسان و حیوان بدست آمده است .

در حین خاکبرداری از محل دو عدد آجر که مطالبی را به خط ایلامی در آن نقل شده بود کشف شد . قاعده زیگورات مربع است و بلندی آن در اصل 50 متر بوده است و آخرین طبقه آن به خدای ایشوشینک تعلق داشته است .زیگورات اور که 2110 سال قبل از میلاد ساخته شده قدیمی‌ترین و زیگورات چغازنبیل بزرگ‌ترین زیگورات جهان هستند.

سر درهای مجلل و راه پله های متعددکه منتهی به طبقات فوقانی معبد می شود .جالب ترین شیء بدست آمده از حفریات اخیر چغازنبیل ,مجسمه گاو لعابداری است که در کمال ظرافت و مهارت ساخته شده است که برروی آن کتیبه ای به خط ایلامی در چند ردیف نوشته شده است . اکنون این مجسمه در موزه ایران باستان نگهداری می شود.

چغازنبیل در سال 1979 میلا‌دی از طرف یونسکو در فهرست میراث جهانی قرار گرفت. این محوطه یکی از چند اثر ثبت شده‌ی ایران در فهرست میراث جهانی است. اهمیت این محوطه‌ی تاریخی به عنوان مهم‌ترین اثر به‌جای‌مانده از دوران حکومت ایلامی، قدمت 3000 ساله‌ی آن همراه با جاذبه‌های طبیعی از جمله عوامل مؤثر در به ثبت‌رسیدن این مجموعه به‌عنوان میراث جهانی بوده‌اند. فرسایش طبیعی و خسارت‌های ناشی از جنگ ایران و عراق، آسیب‌های فراوانی را متوجه این شهر کهن نمود.

برای جلوگیری از تخریب هر چه بیشتر این منطقه، در سال 1998 میلادی، توافقی بین سازمان میراث فرهنگی ایران، یونسکو، بنیاد اعتباری ژاپن و مؤسسه‌ی کراتره فرانسه (مؤسسه‌ی بین‌المللی حفاظت از بناهای خشتی)، برای اجرای طرح مطالعاتی حفاظت و مرمت محوطه‌ی تاریخی چغازنبیل در زمینه‌های مختلف علمی صورت گرفت. در راستای اجرای این طرح، یک پایگاه دائمی پژوهشی شامل آزمایشگاه، بخش حفاظت و مرمت، کتاب‌خانه، بخش رایانه‌ای و بخش مطالعات سفال در قسمت اداری موزه‌ی هفت‌تپه ایجاد و تجهیز شده است.

لیست کل یادداشت های این وبلاگ